Tarih: 23.09.2025
Saat: Olay bildirimleri saat ~16:00 civarında alındı.
Okuma süresi: 2 dakika

DHA

İstanbul Başakşehir’de bir iş yerinde çalışan yabancı uyruklu bir kişi, elleri ve ayakları bağlanmış şekilde ağır şekilde darbedildi. Olay sonrası sağlık ekipleri tarafından hastaneye kaldırılan N.P. adlı kişi yapılan tüm müdahalelere rağmen yaşamını yitirdi. Polis ekipleri olay yerinde 4 kişiyi gözaltına aldı; soruşturma başlatıldı.

Olayın ayrıntıları

• Olay, Ziya Gökalp Mahallesi, Aymakop (Ayakkabıcılar) Sanayi Sitesi’ndeki bir dükkânda meydana geldi. Görgüye göre saat 16.00 civarında dükkandan gelen sesleri duyan çevredekiler durumu 112’ye bildirdi.

• İlk tespitlere göre, dükkanda çalışan yabancı uyruklu N.P.’nin iş yerine ait olduğu ileri sürülen bazı evrakları aldığı görüldü; bu durumu fark edenlerin iş yeri sahibine haber verdiği, kısa süre sonra iş yeri sahibinin akrabaları olduğu belirtilen Y.K.A., K.Ç., C.Ç. ve R.K. isimli kişilerin dükkâna geldiği bildirildi.

• Polis olay yerine intikal ettiğinde N.P.’nin elleri ve ayaklarının plastik kelepçe ile bağlı olduğu, ağır şekilde darbedildiği ve bir şüphelinin elinde bıçak bulunduğu görüldü. Polis ekipleri müdahale ederek 4 kişiyi etkisiz hale getirip gözaltına aldı. Ağır yaralı olarak hastaneye kaldırılan N.P., doktorların müdahalesine karşın kurtarılamadı.

Soruşturma ve yetkililerin açıklamaları

Olayla ilgili Cumhuriyet Savcılığı ve polis ekipleri inceleme başlattı. Olay yeri inceleme ekipleri dükkânda delil toplama çalışması yürüttü. Gözaltındaki şüphelilerin sorgusu ve olayın detayları hakkındaki soruşturma sürüyor; resmi makamlar tarafından yapılacak adli süreç ve açıklamalar takip ediliyor.

FATİHDOGANMEDYA HABER

SAAT:22.30

Kaynak : AI Jazeera

İsrail eşimi öldürdü. Şimdi tek başıma, asla babası olmayacak bir oğul yetiştiriyorum.

‘Gazze’de savaş, bombaların yapısında bitmeyecek. İçimizden bize zarar verme devam ediyor… Kocam bir İsrail hava saldırısında öldürüldü… O sırada dört aylık hamileydim.’

Çocuğum Malik’in babasının sevgisini asla tadamayacağı düşüncesi, içimde sürekli ve giderek büyüyen bir acının kaynağıdır.

Gazze’de savaş, bombalar durduğunda bitmeyecek. İçimizden acı çekmeye devam edecek, geride derin yaralar bırakacak; can kayıplarına veya haberlere yansımayan yaralar.

Ailem için bu gerçeğin en acımasız hatırlatıcılarından biri, en küçük oğlum Malik. Bir yıl dört aylıkken babasını hiç görmedi. Babası ve eşim Anas, Gazze’de serbest gazeteci olarak çalışırken bir İsrail hava saldırısında öldürüldü. O sırada dört aylık hamileydim.

Soykırım başlamadan hemen önce hamile olduğumu öğrendiğimde Anas çok sevindi. Akşamlarımızı kendimiz ve çocuklarımız için bir gelecek kurmanın, yeni bir yuva kurmanın, eğitimimize devam etmenin hayalini kurarak geçirdik; o doktora yapacaktı, ben de yüksek lisans. Bebek isimlerini konuştuk ve eğer bebek erkek olursa adının Malik olacağı konusunda anlaştık. Kız isminde hiç karar kılmadık.

İsrail sadece kocamı ve birlikte yaşlanma hayalimi elimden almakla kalmadı, aynı zamanda Gazze’deki suçlarını ifşa etmeye adanmış bir sesi de susturdu. Ölümünden sonra birçok kişi bebeğe onun adını vermem için ısrar etti ama veremedim. Enes’in kendi seçimine saygı göstermek istedim, bu yüzden ona Malik adını verdim.

Savaş hayatımızı altüst etmeden önce, Anas kendini babalığa adamıştı. Şimdi üç yaşında olan ilk oğlumuz İbrahim’e sadece bir baba değil, aynı zamanda daimi bir arkadaştı. İkisinin birlikte çekilmiş sayısız fotoğraf ve videosu var elimde: Anas onu beslerken, namaza götürürken, işe taşırken. Üniversite derslerine gittiğimde Anas gururla İbrahim’le evde kalır, sabır ve özveriyle ona bakardı.

O anılar artık paha biçilmez hazineler. İbrahim, babasının sevgisinin, yokluğuna dayanamayacak kadar zorlaştığı her an başvurabileceği canlı bir hatırasına sahip. Babasının gülümsemesini izleyebiliyor, kahkahasını duyabiliyor ve savaş onu alıp götürmeden önceki anlarda varlığını hissedebiliyor.

Malik ise babasının yokluğunda doğmuş. Ne bir fotoğrafı, ne bir videosu, ne de babasının yüzünün gözleriyle buluştuğu bir anı var. Bu dünyaya, yalnızca hikâyelerin doldurabileceği bir boşlukla geldi. İbrahim’in babasıyla olan fotoğraflarına her baktığımda, kalbim biraz daha kırılıyor. Sadece Enes’in gitmesi yüzünden değil, Malik’in mirasının da boşluk olması yüzünden.

Hiç tanımadığı bir babadan nasıl güç bulacak? Tek bir anı bile olmadan nasıl direnç kazanacak? Elbette ona, Anas’ın daha doğmadan önce bile onu nasıl özlediğini, onu nasıl kucağına almayı hayal ettiğini ve onun için parlak bir gelecek planladığını anlatacağım. Ama kelimeler tek başına bir babanın kucağının somut rahatlığının, sesinin sıcaklığının veya elinin dokunuşunun yerini tutamaz.

Bizim hikâyemiz bir istisna değil. Gazze’de binlerce çocuğun yaşadığı daha geniş bir gerçekliğin parçası. Yetim doğan veya erken yaşta annelerini ya da babalarını kaybeden çocuklar, en temel haklarından mahrum bırakılıyor: kendilerini dünyaya getiren insanların anılarını hatırlamak. Bunlar yalnızca kişisel hikâyeler değil, her geçen gün derinleşen kolektif bir yara. İsrail işgali, yaşayanları öldürmekle kalmıyor; gelecek nesillerin hafızasını, bağlarını, hatta tek bir görüntü veya anlık anı bile çalıyor.

Bu soykırım savaşının gizli vahşeti işte budur: Sadece öldürmekle kalmaz, aynı zamanda anılarımızı da çalar. Bizi hayatta kalmak için verdiğimiz mücadele kadar amansızca anılarımız için de savaşmaya zorlar. Malik gibi çocuklar için, ebeveynlerinin hayatlarının silinmesine direnmek için, hikâyelerden bir araya getirilmiş, uydurulmuş bir hafıza gerekir.

Bu hikâyeyi kederde boğulmak için değil, oğullarım için saklayabildiğim parçaları saklamak için yazıyorum. Yazıyorum çünkü susturulup silindiğimiz bir zamanda, yazmanın kendisi direnişe dönüşüyor.

Belki de bu sözler Malik’e babasına bağlayan bir şey verir. Belki de dünyanın dikkatini çeker, harekete geçmesini sağlar, oğlum gibi çocukları ebeveynlerinden uzakta zor durumda bırakan katliamları durdurur.

Bu makalede ifade edilen görüşler yazara aittir ve Al Jazeera’nın editoryal duruşunu yansıtmayabilir.

Yayın: 23 Eylül 2025
Okuma süresi: ~2 dakika

Erdoğan: “Gazze’de yaşananlar dört dörtlük bir soykırımdır”

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, New York’ta bulunduğu BM Genel Kurulu gündemi çerçevesinde Gazze’deki insanlık dramını fotoğraflarla dünyaya göstererek “Başka türlü bunun izahı mümkün değil; bu dört dörtlük bir soykırımdır” dedi ve sorumlunun İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu olduğunu ifade etti.

Erdoğan’ın mesajı ve gösterdiği fotoğraflar

Erdoğan, BM Genel Kurulu ve yan etkinliklerde yaptığı konuşmalarda Gazze’deki sivillere yönelik saldırıların boyutunu fotoğraflarla anlattığını; bu fotoğraflarla uluslararası toplumu harekete çağırdığını belirtti. Konuşmalarında doğrudan “soykırım” tanımlaması kullandı ve sorumluluk iddiasını Netanyahu’ya yöneltti. Bu açıklamalar, Erdoğan’ın New York’taki temasları sırasında Fox News’e verdiği röportajda da tekrarlandı.

Uluslararası yankı ve kısa bağlam

BM Genel Kurulu sırasında Gazze’deki durum, birçok liderin ve medya kuruluşunun gündemindeydi; toplantılar ve canlı yayınlar dünya çapında izlendi. Türkiye’nin açıklamaları, bölge ve küresel kamuoyunda geniş yankı uyandırdı. Uluslararası haber kaynakları toplantıların ve liderlerin konuşmalarının canlı takibini yaptı.