Teknoloji devi Google, yaklaşık 10 yıl sonra logosunda değişikliğe gitti. Şirketin ikonik kırmızı, sarı, yeşil ve mavi renklerini koruyan yeni tasarım, bu kez keskin sınırlar yerine yumuşak geçişlerle (gradyan) dikkat çekiyor.

Yalnızca iOS cihazlar ve Google Pixel telefonlarında aktif hale gelen yeni “G” logosu, ilk etapta sınırlı bir kullanıcı kitlesiyle buluştu.

Web sürümünde ve diğer Android cihazlarda ise hâlâ eski logo kullanılmaya devam ediyor.

2015’TEN BU YANA İLK 

Google, en son 2015 yılında logosunda büyük bir değişikliğe gitmişti. O dönemde serifli yazı tipi terk edilerek daha sade, düz çizgilere sahip bir yazı tipi benimsenmiş; ardından markanın dört rengini barındıran dairesel “G” simgesi tanıtılmıştı.

Bu son değişiklik ise daha sade ama modern bir dokunuş taşıyor. Gradyanlı renk geçişleri sayesinde logoya derinlik katılırken, bu yeni estetik anlayışın Google’ın yapay zekâ ürünü Gemini ile de uyumlu olduğu görülüyor.

Google’ın bu logo güncellemesi, şirketin tasarım vizyonunda daha doğal, akışkan ve organik bir estetiğe yöneldiğine işaret ediyor. Renkler arasındaki geçişler, keskin çizgilerin yerini alırken, kullanıcı deneyiminde de daha yumuşak bir his yaratıyor.

Hollanda’daki Radboud Üniversitesi’nden bir araştırma ekibi, evrendeki tüm yıldızların bir “beşgen trilyon yılda” kararacağını belirledi. Bu, 78 sıfırın takip ettiği bir sayı anlamına geliyor.

Ancak bu, daha önce yapılan 10 üzeri bin 100 yıllık tahminden veya 1’den sonra bin 100 sıfır gelmesinden çok daha kısa bir zaman dilimi.

Evrenin ölümüne yol açtığına inandıkları süreç, kara deliklerin yavaş yavaş buharlaşırken radyasyon yaymasıyla ilgili olan Hawking radyasyonuyla bağlantılı.

BUHARLAŞAN KARA DELİKLER

Bunun yalnızca kara deliklere özgü bir olgu olduğu düşünülüyordu ancak araştırmacılar, nötron yıldızları ve beyaz cüceler gibi şeylerin de kara deliklere benzer şekilde buharlaşabildiğini ortaya çıkardı.

Hem nötron yıldızları hem de beyaz cüceler bir yıldızın yaşam döngüsünün son aşamasıdır. Büyük yıldızlar süpernovalara dönüşür ve sonra nötron yıldızlarına çöker, güneşimiz gibi daha küçük yıldızlar ise beyaz cücelere dönüşür.

ÖLEN SON YILDIZLAR ONLAR OLACAK

Bu “ölü yıldızlar” son derece uzun süre varlığını sürdürebilir. Ancak araştırmacılara göre, dengesiz hale geldiklerinde yavaş yavaş dağılırlar ve patlarlar.

Bir nötron yıldızının veya bir beyaz cücenin ölmesinin ne kadar sürdüğünü bilmek, bilim insanlarının evrenin maksimum ömrünü anlamalarına yardımcı oluyor. Çünkü bu yıldızlar, ölen son yıldızlar olacak.

EVRENİN MAKSİMUM ÖMRÜ ABARTILDI

Radboud Üniversitesi’nde profesör ve baş araştırmacı olan Heino Falcke’ye göre, önceki araştırmalar evrenin maksimum ömrünü abartmıştı.

Falcke ve meslektaşları, Hawking radyasyonunu da hesaba katarak sonun gelmesinin bir beşgentilyon yıl süreceğini hesapladı.

HAWKING RADYASYONU NEDİR?

Ünlü fizikçi Stephen Hawking, 1975 yılında parçacıkların ve radyasyonun bir kara delikten kaçabileceğini öne sürdü. Bu, hiçbir şeyin bu son derece büyük kütleli cisimlerin çekim gücünden kaçamayacağı yönündeki inancı çürüttü.

Ancak Hawking’e göre, bir kara deliğin kenarında iki geçici parçacık oluşabilir. Birleşmeden önce, bir parçacık kara deliğe geri çekilir ve diğeri kaçar.

Kaçan bu parçacıklar Hawking radyasyonudur.

Zamanla bu parçacıkların daha fazlası kaçtığında, kara delik kademeli olarak bozulur. Bu ayrıca, kara deliklerin yalnızca büyüyebileceğini belirten Albert Einstein’ın görelilik teorisiyle de çelişir.

Cenevre yakınlarındaki Avrupa Nükleer Araştırma Örgütü’nde (CERN) çalışan araştırmacılar, devasa çarpıştırıcının 2015-2018 yılları arasında ikinci kez çalıştırıldığı dönemde yaklaşık 86 milyar altın çekirdeğinin üretildiğini tespit etti.

Tüm bu çekirdekler, kurşun atomlarının ışık hızının yüzde 99,999993’ü kadar hızla çarpıştırılması sonucunda elde edildi.

Ancak bu, 29 trilyonda bir gram altına denk gelen çok küçük bir miktar.

MODERN SİMYA

Yüzyıllar boyunca büyük düşünürler, kurşun gibi temel metalleri altına dönüştürmenin, yani simyanın olanaklarını araştırdı. Metalleri dönüştürme gücüne sahip olduğuna inanılan efsanevi Felsefe Taşı, birçok kurmaca esere de konu edildi.

Simya araştırmaları modern kimyanın temellerinin atılmasını sağlasa da Felsefe Taşı gibi mucizevi bir şey ortaya koyamadı.

Dünyanın en büyük makinesi unvanlı, 27 kilometre uzunluğundaki Büyük Hadron Çarpıştırıcısı ise kurşunu altına dönüştürmenin daha bilimsel yolunu ortaya koydu.

Simyacılar, kurşun ve altının benzer yoğunlukta olmasından yola çıkarak, kurşunun “hasta” olduğuna ve altına dönüştürülerek “iyileştirilebileceğine” inanıyordu.

Simyacıların bu inancı bir açıdan doğruydu: Altın ve kurşun periyodik tabloda birbirine çok yakın ve altının 79 protonu var (kurşundan sadece üç eksik).

Bu da parçacık hızlandırıcılarındaki çarpışmaların altın üretmek için kurşundan sadece üç protonu (bazı nötronlarla birlikte) koparması gerektiği anlamına geliyor.

Öte yandan, bir veya iki protonun koparılması da sırasıyla talyum ve cıva oluşumuna neden oluyor.

DEDEKTÖRLE ÖLÇÜLDÜ

Hakemli bilimsel dergi Physical Review C’de yayınlanan araştırmada, Büyük Hadron Çarpıştırıcısı içindeki en önemli dedektörlerden biri olan ALICE’in ölçümleri incelendi.

ALICE, çarpıştırıcının içerisinde her saniye gerçekleşen milyarlarca parçacık etkileşiminden yayılan proton ve nötronları tespit ederek çalışıyor.

Ölçümler, çarpıştırıcıdaki etkileşimler sonucunda talyum veya cıvanın daha sık oluştuğunu gösterdi.

Ancak deneyin üçüncü bölümünde saniyede yaklaşık 89 bin çekirdeklik hızda altın üretildiği ortaya kondu.