Bir zamanlar Amerikan Sivil Özgürlükler Birliği (ACLU) uzmanları olan Jay Stanley ve Barry Steinhardt, “Bigger Monsters, Weaker Chains” (Daha Büyük Canavarlar, Daha Zayıf Zincirler) başlıklı çarpıcı raporlarında, ABD’nin hızla tam teşekküllü bir gözetim toplumuna dönüştüğünü yazmıştı.

Raporda, gelişmiş teknolojiler ile yetersiz düzenlemelerin, yalnızca distopik bilim kurgu dünyalarında görülebilecek bir gerçeklik yarattığı vurgulanıyordu.

“Artık George Orwell’in 1984 romanındaki ‘Büyük Birader’ rejimini teknik olarak engelleyecek hiçbir bariyer kalmadı.”

Bu uyarı, 2003 yılına aitti.

Aradan geçen 20 yılda, teknolojide adeta bir gözetim patlaması yaşandı. Hedefli algoritmalar, sürekli açık konum paylaşımı, yüz tarama yazılımları, biyometrik pasaportlar ve gözetim drone’ları geliştirildi.
Ve şimdi, tüm bu gözetim araçlarına bir yenisi daha ekleniyor: Wi-Fi sinyalleriyle insan takibi yapabilen “WhoFi” sistemi.

DUVARLARI AŞIYOR

İtalya’daki Sapienza Roma Üniversitesi’nden araştırmacılar tarafından geliştirilen WhoFi adlı sistem, Wi-Fi sinyallerindeki bozulmaları analiz ederek insanların “biyometrik imzalarını” tespit edebiliyor.

Işık koşullarından bağımsız çalışan sistem, duvarların arkasındaki kişileri bile algılayabiliyor ve insanları yüzde 95,5 doğruluk payıyla tanıyabiliyor.

Araştırmacılar, bu sistemin “görsel olmayan bir ortam” yarattığı için “mahremiyet dostu” olduğu iddiasında.

Ancak diğer uzmanlara göre, sistemin insanın iç yapısıyla (kemikler, organlar, vücut kompozisyonu) etkileşim kurarak kişiye özgü sinyaller üretmesi, mahremiyet açısından ciddi riskler barındırıyor olabilir.

Futurism’de yer alan habere göre araştırma ekibi, “Optik sistemler yalnızca kişinin dış yüzeyini algılayabilir. Wi-Fi sinyalleri ise kemikler, organlar gibi iç yapılara nüfuz ederek kişiye özel bozulmalar üretir” diyor.

ŞİMDİLİK ARAŞTIRMA PROJESİ

Şu an sadece bir laboratuvar çalışması olan WhoFi, tıpkı geçmişteki yüz tanıma, konuşma tanıma veya plaka okuma sistemleri gibi çok yakında gündelik hayatın parçası olabilir.

Bazıları bu gelişmelerin, modemlerin bile birer gizli takip cihazına dönüşebileceği bir geleceğe işaret ettiği görüşünde.

SERVİS SUNULAMIYOR HATASI

“Servis sunulamıyor” hatası (özellikle “Şu anda servis sunulamıyor, daha sonra tekrar deneyiniz” mesajı), genellikle bir web sunucusunun geçici olarak isteklere yanıt veremediğini belirtir. Bu hata, arka planda çalışan sistemin geçici olarak durması ya da yavaşlaması nedeniyle kullanıcıya ulaştırılamayan bir sistem cevabıdır.

Bu hatanın verilmesinin başlıca nedenleri şunlardır:

Galen Winsor, 1985 yılında radyoaktif uranyum elementini tüketerek zararsız olduğunu göstermek isteyen bir nükleer kimyagerdi.

İnanılmaz bir şekilde bu olaydan sonra 23 yıl daha yaşadı; 2008’de 82 yaşında hayatını kaybetti.

Kendisini bu maddeyi yerken kayda almasının sebebi, yıllar süren deneyimlerinden sonra uranyumun zararlı olduğu yönündeki inançlara karşı duyarsızlaşmasıydı.

Ölüm nedeni belirtilmediği için sıra dışı yemeğinin buna yol açıp açmadığı kesin olarak söylenemiyor. Yine de, günümüzde bu tür bir davranışın vücuda ciddi zararlar verebileceğini tahmin etmek zor değil.

URANYUM İNSAN VÜCUDUNU NASIL ETKİLER?

Her şeyden önce, doğal ve seyreltilmiş uranyumun insan vücuduna etkisi kimyasal toksisitesine dayanır; yani radyoaktif olmasına rağmen asıl zararını kimyasal yapısıyla verir.

Uranyumun en çok etkilediği organ böbreklerdir. Hem insanlarda hem de hayvanlarda yapılan testlerde, uranyuma maruz kalmanın böbrek hasarına yol açtığı görülmüştür.

Suda çözünebilen uranyum bileşikleri, daha düşük dozlarda bile böbrek hasarına neden olabilirken; çözünürlüğü düşük olan formlar solunduğunda solunum sistemine zarar verebilir.

Böbrek hasarı dışında, uranyum bileşikleri yutulan, solunan ya da vücutta metal parçası olarak bulunan insanlarda başka tutarlı sağlık sorunları gözlemlenmemiştir.

ARAŞTIRMALAR NE DİYOR?

Böbrek hasarı dışında, uranyum bileşikleri yutulan, solunan ya da vücutta metal parçası olarak bulunan insanlarda başka tutarlı sağlık sorunları gözlemlenmemiştir.

Bazı hayvan deneylerinde uranyuma maruz kalmanın doğurganlığı azalttığı görülürken, bazı çalışmalarda bu etki gözlenmemiştir. Ayrıca, oldukça çözünebilen uranyum bileşiklerinin deriye uygulanması hayvanlarda tahrişe ve hafif cilt hasarına neden olmuştur.

Sonuç olarak, Winsor’un 20 yıldan fazla bir süre daha yaşaması onun ne kadar şanslı olduğunu gösteriyor olabilir.