Müdürlükten yapılan açıklamaya göre gösteri, İstanbul Devlet Opera ve Balesi (İDOB) modern dans topluluğu MDTistanbul tarafından sahnelendi. Dijitalleşmenin ve sosyal medyanın insan bedeni ve kimliği üzerindeki etkilerini konu alan yapıt, düşünerek hareket eden insandan izleyerek ve konuşarak var olan insana, oradan da algoritmalarla yönlendirilen, adeta programlanmış bireye dönüşüm sürecini sahneye taşıyor.

Adını tıpta bilinç karışıklığı ve gerçeklikten kopma halini tanımlayan “deliryum” kavramından alan eser, dijital çağda benlik algısının nasıl değiştiğini ve gerçeklik duygusunun nasıl bulanıklaştığını sorguluyor.

Sahnede yer alan dijital ekranlar ve algoritmalarla etkileşim içinde dans eden 13 dansçı, boşlukta kendi varlıklarını arıyor. Modern dans sanatçısı ve koreograf Canberk Yıldız’ın koreografisini üstlendiği “Deliriyum”un müzik-ses tasarımı Onur Seçki, görsel tasarımı Emir Ünalan ve ışık tasarımı Yasin Gültepe’ye ait.

Modern dans eserinin kostümleri de Yargıcı’nın döngüsel tasarım anlayışı ve ileri dönüşüm yöntemleriyle kolektif biçimde tasarlandı.

Sahnede dansçılar Alper Marangoz, Anna Zesakes, Berk Can Ceylan, Bianca Cerioni, Chiara Giorda, Demet Aksular, Evrim Akyay, Kamola Rashidova, Mert Aksu, Miray Bacı, Taner Güngör, Tufan Elitaş, Tuğçe Göncü, Ahmet Servet Şahin, Buse Ercan, Destan Daştan ve Gökçe Aksu yer aldı.

CSO Ada Ankara Ziraat Bankası Ana Salonda düzenlenen sezon kapanış konserini, CSO Şefi ve Müzik Direktörü Cemi’i Can Deliorman yönetti. CSO’nun eşlik ettiği Fransız kökenli Sirba Orkestrası, sanatseverlere Rus, Macar ve Balkan ezgileri sundu.

Konserin birinci yarısının sonunda Şef Deliorman, meslekte 46 yılını tamamlayarak emekli olan CSO saksofon sanatçısı Fethi Günçer’i sahneye davet etti. Günçer, hayatının en duygu dolu günü olduğunu belirterek, sanatçı arkadaşları ve sanatseverlere teşekkür etti.

Konser sonunda konuşan Deliorman, orkestranın ihtiyaç duyduğu tüm imkanları sağlayan Kültür ve Turizm Bakanlığı ve DenizBank’a teşekkür etti.

Konserde, “Suite de Moldavıe”, “Valenki” ve “Cocher Ralentis Tes Chevaux” gibi eserler seslendirildi.

Giriş
Carlo Collodi’nin 1883’te yayımladığı Le avventure di Pinocchio. Storia di un burattino (“Pinokyo’nun Maceraları. Bir Kuklanın Hikâyesi”), sıradan bir çocuk kitabı olmaktan çok, İtalyan edebiyatının ve dünya kültürünün en derin ve çok katmanlı metinlerinden biri olarak kabul edilir. Genel izleyiciye yönelik bu dosya haberde, Pinokyo metninin doğuşundan günümüze uzanan edebî ve kültürel mirasını; temalar, toplumsal eleştiriler, evrensel imgeler ve çok sayıda adaptasyon zemininde inceleyeceğiz.

1. Yazar ve Metnin Doğuşu

Carlo Lorenzini (Collodi) Kimdir?

• 1826’da Floransa yakınlarındaki Collodi köyünde doğan Lorenzini, hizmetçi bir ailenin çocuğuydu. Klasik eğitim aldıktan sonra gazeteciliğe ve çocuk yayıncılığına yöneldi. “Collodi” mahlası, doğduğu köyün adından gelir

• İlk kez 1881–82 yıllarında Giornale dei bambini’de tefrika edilen hikâye, halkın talebi üzerine 1883’te kitap olarak yayımlandı

Serileşme ve Kitap Hâli

• İlk bölümde Pinokyo’nun trajik sonla bitmesi planlanmıştı; ancak okuyucu tepkileri, Collodi’yi hikâyeyi genişletmeye ve nihayetinde pozitif bir sona ulaştırmaya yönlendirdi

2. Temalar ve Toplumsal Eleştiri

Yalan, İtaatsizlik ve Metamorfoz

• Pinokyo’nun burnunun uzaması, sadece çocuklara yönelik bir “yalan söyleme” uyarısından ibaret değil; aynı zamanda bireyin sorumluluk duygusu ve ahlaki gelişimini sembolize eder. İlk bitmemiş taslakta “Pinokyo asılıp ölecekti”; nihai versiyonda ise bu sertlik, izleyicide trajik dersler bırakacak bir dizi sınav ve dönüşümle dengelendi .

• 

Toplumsal ve Politik Eleştiri

• Pinokyo basit bir ahlak hikâyesi değil; dönemin İtalya’sındaki otorite, ceza-ödül sistemleri ve eğitim yaklaşımları üzerine keskin bir eleştiri içerir. Yazar, kukla ile yaratıcısı (Geppetto) arasındaki ilişkiyi, toplumla birey arasındaki otoriter dinamiğe benzetir .

3. Evrensel İmgeler ve Evrensel Mesaj

İnsanlık ve Kimlik Arayışı

• Pinokyo’nun “gerçek çocuk” olma arzusu, insanın kendini gerçekleştirme, ruh sahibi olma ve erdemli birey olma gayretinin alegorik izdüşümüdür. Benedetto Croce’ye göre “Pinokyo’nun kesildiği ağaç, insanlığı temsil eder” ve metin, Hıristiyan temalarıyla da sıkı bağlar kurar

Ütopya ve Kaçış İmgesi: “Paese dei Balocchi”

• Balocchi diyarı, çocukların özgürce eğlenebileceği bir alan olarak sunulsa da, aslında çalışma etiğini ve eğitimi reddetmenin, bireyi geri dönüşsüz bir dönüşüme (eşekleşme) sürüklediğini gösterir

4. Kültürel Etki ve Çoklu Adaptasyonlar

Çeviri ve Uluslararası Başarı

• Pinokyo, 240–260 dile çevrilerek (Üçüncü en çok çevrilen kitap) dünya edebiyatında eşine az rastlanır bir başarıya imza atmıştır. İlk İngilizce çeviri 1892’de Mary Alice Murray tarafından yapılmış; sonraki yıllarda Carol Della Chiesa (1926) ve Nicolas J. Perella (1986) gibi çevirmenler eseri yeniden yorumlamıştır .

Sinema ve Televizyon

• Walt Disney’in 1940 yapımı animasyon filmi, orijinal metni büyük ölçüde yumuşatıp neşeli bir maceraya dönüştürmüş; bu versiyon, Pinokyo’yu küresel kitlelerin hafızasına kazımıştır .

• 1972’de RAI tarafından hazırlanan Luigi Comencini uyarlaması, İtalyan televizyonuna kültürel bir miras sunmuştur.

Tiyatro ve Diğer Medya

• Dünya genelinde sayısız tiyatro, bale, opera ve modern sahneleme; ayrıca çizgi roman, video oyunları ve şiirsel yeniden anlatımlarla Pinokyo’nun çok yönlü karakteri farklı sanat dallarında yeniden üretilmektedir .

5. Günümüzde Pinokyo

Politik Retorik

• Modern zamanlarda siyasetçiler ve yorumcular, yalanı vurgulamak için “iki Pinokyo” ya da “üç Pinokyo” gibi ifadeler kullanmaya başlamış; bu, karakterin günlük dile yerleştiğinin örneğidir .

Eğitim ve Psikoloji

• Pedagoglar, Pinokyo’nun serüvenini “öğrenme yolculuğu” ve “kişisel çağrı” olarak yorumluyor; bu yaklaşımda, okul başarısından öte, karakter gelişimi ve vicdani olgunlaşma ön plana çıkıyor .

Sonuç
Pinokyo, bir kuklanın hikâyesi olmaktan çıkarak insanın temel sorularını, toplumsal kurumları ve ahlaki dönüşümü sorgulayan çok katmanlı bir esere dönüşmüştür. Carlo Collodi’nin 19. yüzyıldan günümüze taşıdığı bu metin, hem çocukların hem de yetişkinlerin ruhuna dokunan evrensel imgeleri, sert toplumsal eleştirileri ve zengin uyarlamalarıyla kültürel bir miras olarak yaşamaya devam ediyor.